سیاست و اختلاف های قومیتی، پشت درهای استادیوم - مجله آیرخ

یک ایرانی عرب زبان با دشداشه، یاری حال طرفداران

این روزها که تیم ملی فوتبال ایران در جام ملت های آسیا، مسابقه دارد، طرفداران ایرانی تنها نیستند. یک نفر هست که گرچه به عنوان لیدر تیم ملی راهی امارات شده اما آنجا یاری حال تماشاگران ایرانی است. عرب زبان است و با همه مسوولان استادیوم ها رفیق شده. گرچه خودش می خواسته اتحاد قومیت های مختلف ایرانی را به سایر کشورها نشان دهد اما در واقع دارد اتحادی که فوتبال بین کشورهای مختلف به وجود می آورد را هم به نوعی ثابت می نماید. جایی که تصور می شد به دلیل مسائل سیاسی، امارات برای ایران دردسرساز گردد با حضور او با رفاقت و دوستی همراه شده است. -

دشداشه پوشیده، چفیه به سر بسته و با پوششی که مخصوص عرب هاست، تیم ملی ایران را تشویق می نماید. فریاد می زند و می گوید: دستِ قشنگ بزن... ایران... صدا بلندتر... ایران...آ باریکلا.... ایران... ماشالله.... ایران. پرچم ایران را روی شانه انداخته و مقابل طرفدارانی ایستاده که هر کدام نشانی از ایران دارند. در شیپورها می دمند و تیم ملی ایران را تشویق می نمایند.

ویدیوی تشویق هایش این روزها در فضای مجازی دست به دست می گردد و هزاران پیغام دلنشین را به بیننده خود منتقل می نماید. از اتحاد قومیت های مختلف ایرانی برای موفقیت ایران تا فوتبالی که همه اختلاف های سیاسی را دور می زند و این لیدر عرب زبان خوزستانی را به عامل دوستی بین تماشاگران ایرانی و مسوولان اماراتی استادیوم تبدیل می نماید.

می گوید من لیدر تیم ملی هستم. عرب زبانم و با لباس عربی آمده ام اینجا تیم ملی ایران را تشویق کنم، فقط برای اینکه از اتحاد قومیت های مختلف ایران بگویم. ما از هر قومی که باشیم و هر زبانی که داشته باشیم، ایرانی هستیم و برای ایران جان می دهیم.

هرچند پرچم ایرانی که روی دوش اوست از همان ابتدا هر تصوری مبنی بر اماراتی بودن او را در ذهن ها از بین می برد اما نمی توان منکر شد که شور و هیجان یک ایرانی عرب زبان با پوششی که مخصوص عرب هاست در کشور امارات، یکی از تصاویر ماندگار جام ملت هاست.

آن ها که در بازی های گذشته جام ملت ها، او را دیده اند نقل می نمایند که در استادیوم این طرف و آن طرف می رود و هر جا لازم باشد با مسوولان استادیوم به زبان عربی صحبت می نماید و با همه آن ها حسابی رفیق شده است. بعد از این رفاقت حالا رابطی است بین تماشاگران ایران در امارات و عرب زبانان میزبان.

لیدر باشگاه فولاد خوزستان است و حالا هم برای تشویق تیم ملی به امارات رفته. بلندگو به دست می گیرد و بساط تشویق تیم ملی را مهیا می نماید. در حضور او تماشاگران ایرانی جام ملت های آسیا در استادیوم های امارات غریب نیستند. مسئله ای بابت بلد نبودن زبان و نا آشنا بودن با مسوولان استادیوم ها ندارند و می توانند در استادیوم های زیبای امارات احساس بهتری داشته باشد.

برای خیلی ها که بازی های ایران در امارات را با توجه به اختلاف های سیاسی این دو کشور، همراه با مسائلی پیش بینی می کردند، این ویدیو و این لیدر عرب زبان، ماجرای دیگری را رقم زده است و عاملی شده برای دوستی اماراتی ها و ایرانی های حاضر در استادیوم ها. جایی که فارغ از سیاسی کاری ها می تواند محلی برای کنار گذاشتن همه اختلاف ها باشد.

چیزی متفاوت با بعضی ویدیوهای نژادپرستانه که در هفته گذشته دیدیم و ناراحت مان کرد. حالا می توانیم مسرور باشیم از اینکه هنوز فوتبال زیبایی هایش را به ما هدیه می نماید و به دور از هر نژادپرستی، دشمنی و اختلاف های سیاسی، می تواند قومیت های مختلف را با افکار و سلیقه های متفاوت، کنار هم به تماشا بنشاند.

فوتبال همواره برای طرفدارانش صحنه های زیبای این چنینی داشته و دارد. حتی اگر این تورنمنت به شدت سیاسی، با اختلاف های پررنگ سران کشورهای حاضر در آن، نتواند تصاویر منتشر شده از تماشاگرانش یا دوستی های این چنینی که در حین بازی ها در جریان است، آنچنان که باید دلچسب کند. با همه این ها اما باز هم ثابت می نماید که فوتبال خاصیت همیشگی خود را حتی در آسیا و حتی در یکی از سیاسی ترین تورنمنت های اخیر از دست نداده است. ثابت می نماید که فوتبال هنوز می تواند مسکنی قوی باشد برای دردهایی که سیاست و قدرت به جان مردم می ریزد.

همه این ها اما ای کاش این جرقه را در ذهن مسوولان فدراسیون فوتبال بزند که وقتی یک لیدر می تواند در کشوری دیگر اتحاد قومیت های ایران را به نمایش بگذارد، چرا ما نمی توانیم برای انتقال همین پیغام در بازی های داخلی لیگ خودمان از او و امثال او استفاده کنیم؟

کسانی که خودشان داوطلبانه می توانند دست به کارهای فرهنگی خودجوش بزنند، بدون شک در چارچوب برنامه های فرهنگی منسجم و اصولی تر می توانند به حل خیلی از معضلاتی یاری نمایند که از ابتدای فصل در استادیوم های ایران مسئله ساز شده است. مشکل اما اینجاست که بخش فرهنگی فدراسیون فوتبال، همچنان یکی از ضعیف ترین بخش های فوتبال است که علی رغم همه ادعاهایی که در زمینه اهمیت آن مطرح می گردد اما در عمل مورد کمترین توجه قرار می گیرد.

800 - 2