مداخله در ونزوئلا؛ نماد حاکمیت بلاهت و عصبانیت در آمریکا - مجله آیرخ

به گزارش گروه بین الملل خبرنگاران، برنامه حضور خیابانی هواداران دولت ونزوئلا و مخالفین در اول ماه می (11 اردیبهشت) روز جهانی کارگر، در تبلیغات دو طرف به گونه ای مطرح شد که همگان ان رادر چارچوب یک رفراندوم عمومی مورد توجه قرار دادند.

در اجتماعاتی که دو طرف بدون هیچگونه محدودیتی و با حمایت پلیس برگزار کردند، جمعیت هواداران گوایدو کمتر از 3000 نفر و هواداران مادورو بیش از 100 هزار نفر بودند.

ناکامی آشکار گوایدو در آخرین کارزار مردمی با دولت قانونی ونزوئلا موجب شد که او در دومین گام پس از شکست کودتا در این کشور با زیر پا گذاردن هنجارهای پذیرفته شده ملی، عملا از آمریکا برای مداخله نظامی در این کشور دعوت نماید.

شکست گوایدو به عنوان مهره مجری سیاستهای کاخ سفید در ونزوئلا نشان داد که اقدامات آمریکا در ابعاد راهبردی بر اساس اطلاعات و تحلیل های غیر واقعی و ذهنی صورت گرفته و به صورت مستمر هزینه های جدی امنیتی و سیاسی به این کشورتحمیل می نماید.

بدون شک این رویکرد برگرفته از شکاف و نزاع در ساختار حاکم بر آمریکا و تقابل درون ساختاری است و نشانه های آن پس از ناکامی در ونزوئلا در اعتراضات رسانه ای ترامپ نسبت به جان بولتون مشاور امنیت ملی آمریکا نیز بروز و ظهور پیدا کرد.

روند تحولات در ونزوئلا با توجه به مشابهت های ان با سایر سیاستهای جاری کاخ سفید موجب آشکار شدن این حقیقت شد که رفتارهای آمریکا در قبال پرونده های مختلف در خاورمیانه، شبه جزیره کره ویا چین نیز برگرفته از همین رویکرد و بر مبنای بهره گیری از آدرسهای غلط است.

بدون شک تحرکات ضد ایرانی آمریکا را نیز باید ناشی از همین توهمات دانست چنانکه عدم همراهی جامعه بین الملل (بویژه در ابعاد سیاسی) با اقدامات آمریکا علیه ایران نیز ریشه در ارزیابی منفی کشورهای مختلف نسبت به واهی بودن دلایل فشار آمریکا به ایران دارد.

فاصله دریافت آمریکا از رفتار هوشمندانه و اعمال تحریم های جدید و بدنبال آن تهدید به استفاده از گزینه نظامی علیه ایران ضمن آن که اقدام جمهوری اسلامی در مورد متوقف سازی بخشی از تعهدات برجامی را بدنبال داشت موجب قرار دریافت مجدد آمریکا در برابر اعتراض دامنه دار جهانی شد.

ترامپ برای پنهان سازی این شکست ادعاهایی همچون آمادگی برای مذاکره با تهران و اعلام شماره تلفن برای تماس مقامات ایران با وی را به منظور ارائه چهره ای معقول از خود عنوان کرد، لیکن با توجه به سابقه غیر قابل اعتماد وی، هیچکس در ایران و حتی بازیگران اصلی در برجام، این نمایش او را جدی نگرفت.

دولت آمریکا با فاصله دریافت از عقلانیت و هوشمندی راهبردی، اجازه داده که بلاهت و عصبانیت بر تصمیماتش حاکم گردد.

تجربیات همراه با شکست در عرصه های مختلف سیاسی باید دولت ترامپ را با این گزاره روبرو نموده باشد که واقعیت های حاکم بر مناسبات بین المللی به وی اجازه نخواهد داد که با لفاظی های نظامی و تحریمی در صندلی یک باجگیر زورگو اهداف عمدتا مالی خود را به پیش ببرد.

منبع: نور نیوز