معرفی کتاب و هر روز صبح راه خانه دورتر و دورتر می گردد؛ روایت بکمن از آلزایمر - مجله آیرخ

وداعی که بکمن در این داستان مطرح می نماید، در فضایی آرام و از خلال گفت وگوهای عمیق پیش می رود؛ زیرا پدربزرگ کم کم نوآ (نوه اش) و تمام خاطراتش را ترک می نماید. این خداحافظی برای پدربزرگ سخت است چون رابطه او و نوآ فقط یک رابطه معمولی نیست؛ آن ها زمان زیادی را باهم سپری می نمایند، به کمپ می روند و می توانند ساعت ها درباره ریاضیات حرف بزنند. داستان به وسیله فصول پراکنده در زمان های مختلف روایت می گردد، که این امر نشان دهنده فکر آشفته ای است که در کوشش برای حفظ زیباترین و ارزشمندترین خاطراتش است. خاطراتی که لحظه به لحظه از دست می روند و شخصیت داستان را دچار ترس و سردرگمی می نمایند. این حس ترس و از دست دادن، بخشی از تجربه هر کسی است که با بیماری آلزایمر دست و پنجه نرم می نماید.

و هر روز صبح راه خانه دورتر و دورتر می گردد داستانی تأثیرگذار و احساسی درباره بیماری آلزایمر و تأثیرات آن بر خانواده است. در این داستان، از دست رفتن تدریجی خاطرات و فاصله گرفتن فکر از واقعیت به زیبایی به تصویر کشیده شده است، در حالی که بدن همچنان به زندگی ادامه می دهد. بکمن با روایتی دقیق و احساسی، دنیای خانواده ای را به ما نشان می دهد که با این بیماری روبرو هستند و هر روز با چالش ها و دردهای تازه ای روبرو می شوند. در این داستان، سه نسل از یک خانواده در کنار هم قرار می گیرند: پدربزرگ، پدر و پسر. فکر پدربزرگ به تدریج این جمع سه نفره را ترک می نماید، گاه حتی قبل از اینکه خودش یا اطرافیان متوجه این تغییر شوند. در طول داستان، بکمن با دیدی احساسی به فراز و فرودهای این روند می پردازد. از لحظات شفاف و زنده فکر پدربزرگ گرفته تا لحظات مبهم و تاریکی که تمام شخصیت ها را درگیر می نماید. یکی از ویژگی های برجسته این کتاب، پرداختن به تأثیرات بیماری آلزایمر از زوایای مختلف است. ما در این کتاب با پرسش های بچگانه نوآ درباره بیماری پدربزرگ، و احساسات پیچیده و تلخ پدر، و البته ملغمه ای از ترس و غم و پذیرش در پدربزرگ روبرو می شویم. این زوایای متنوع به خواننده فرصت می دهند که تجربه ای عمیق و جامع از آلزایمر و تأثیر آن بر بیمار و خانواده اش داشته باشد.

سبک نوشتاری بکمن در کتاب و هر روز صبح راه خانه دورتر و دورتر می گردد به طرز شگفت انگیزی ساده اما پرعمق است. او پیروز شده با استفاده از کلماتی ساده، پیچیدگی های احساسی و فکری شخصیت ها را به زیبایی منتقل کند. این سادگی در عین حال به خواننده این امکان را می دهد که به راحتی با شخصیت ها همذات پنداری کند و ارتباطی عمیق تر با داستان برقرار سازد. بکمن بعلاوه به شکلی هنرمندانه تضاد بین لحظات روشن و تاریک فکر را به تصویر کشیده است. لحظاتی که فکر پدربزرگ شفاف است و پر از امید و خاطرات زیباست، در برابر لحظاتی که این فکر در تاریکی فرو می رود و او و خانواده اش را با واقعیتی تلخ روبرو می نماید. این تضادها باعث می شوند که داستان به شکلی واقعی تر و ملموس تر در فکر خواننده باقی بماند.

داستان کتاب و هر روز راه خانه دورتر و دورتر می گردد فقط درباره بیماری آلزایمر نیست؛ بلکه درباره زندگی، عشق، و از دست دادن هم هست. بکمن با مهارت بالای خود در نمایش احساسات انسانی، کتابی خلق نموده که تا مدت ها در فکر و قلب خواننده باقی خواهد ماند. این اثر به همه کسانی که در پی داستانی عمیق و احساسی هستند، توصیه می گردد. بکمن با نثری ساده اما تأثیرگذار، شخصیت ها را در موقعیت هایی قرار می دهد که خواننده به سادگی می تواند با آن ها ارتباط برقرار کند و در فضای داستان غرق گردد.

من آلزایمر ندارم. دست کم هنوز ندارم! اما خوب می دانم شنیدن اینکه لازم نیست از فراموشی بترسم چون اگر عزیزی را از یاد ببرم دوباره این شانس را دارم که او را از نو بشناسم، دلگرمم می نماید. این همان حرفی بود که نوآ به پدربزرگش زد و او را به خنده وا داشت. در نهایت، کتاب و هر روز راه خانه دورتر و دورتر می گردد با وجود کوتاه بودنش، اثری است که تأثیر عمیقی بر خواننده می گذارد. این داستان به ما یادآوری می نماید که چگونه خاطرات و فکر انسان، حتی در لحظات ضعف و بیماری، می توانند پیوندهای عاطفی مان را تقویت نمایند. این کتاب به خواننده یادآوری می نماید که زمان محدود است و باید از لحظات با عزیزانمان نهایت استفاده را ببریم.

منبع: خبرنگاران مگ