چرا نبض توسعه بخش خصوصی در صنعت برق کُند شده است؟ - مجله آیرخ

به گزارش خبرنگاران، پیمان کنعان در گفت و گو با اکوایران، درخصوص مسائلی که بخش خصوصی صنعت برق با آن روبرو هستند گفت: در هر صنعتی اگر بخش خصوصی به معنای واقعی وارد گردد و صندلی خود را بیابد و دیگر بازیگرها نیز به این صندلی ارزشگذاری نمایند، آن صنعت و سرمایه گذاری به انتها خواهد رسید.

بخش خصوصی تحت حمایت قرار نمی گیرد

او در ادامه اضافه کرد: در بخش نیروگاهی 60درصد فراوری برق کشور متعلق به بخش خصوصی است و نشان می دهد که یکی از بازیگرهای اصلی و بنیادین صنعت برق، بخش خصوصی و نیروگاهی هستند. آیا این 60درصد حمایت می شوند؟ خیر.

کنعان در پاسخ به این پرسش که عدم پرداخت مطالبات چه صدماتی به بخش خصوصی زده است؟ اظهار کرد: سرمایه گذاری در بخش انرژی بسیار سنگین است، نگهداری و تعمیرات نیز بسیار هزینه بر است؛ بنابراین هنگامی که مطالبات میلیاردی سال ها به تعویق می افتد، قطعا آسیب جدی به این بخش وارد می گردد و این بخش نحیف و تحیف تر می گردد تا زمانی که این استخوان بندی در هم شکسته گردد.

مدیر عامل شرکت توسعه مولد نیروگاهی جهرم توضیح داد: مسئولین ارشد وزارت نیرو می گویند وزارت نیرو بدهکار محترمی است و دیر و زود دارد و سوخت و سوز ندارد؛ در بحث مالی، اصل دیر یا زود شدن آن، عین سوختن و سوزاندن است و این حرف ها برای بخش خصوصی قابل تحمل نیست. هزینه های ما به روز به طور سرسام آوری بالا می رود. بخش عمده ای از تامین تجهیزات، حتی فراوری داخل نیز تحت تاثیر شرایط ارزی کشور است. چند صد میلیارد مطالبه در سال 96 با دلار4 تومانی، درسال 98 و 99 با دلار 18 تومان مترادف می گردد؛ بنابراین عملا این سرمایه سوزانده می گردد.

تعویق مطالبات پاشنه آشیل نیروگاه های کشور

به گفته این فعال بخش خصوصی، تعویق مطالبات آسیب جدی به بخش نیروگاهی زده و اگر به همین منوال پیش برود با مشکل جدی روبرو می گردد. بعد از سال ها پذیرفتند که باید نرخ انرژی را افزایش دهند و درواقع آن را اصلاح و نزدیک به واقعیت نمایند، اما نرخ انرژی از نیروگاه سال های سال است که عقب ماندگی جدی دارد و این افزایش نرخ، مُسکِن ضعیفی است که می تواند چند صباحی ترمیم جزئی انجام دهد، اما درواقع نرخ فراوری انرژی با آنچه که از نیروگاه خریداری می نمایند، همچنان از هزینه ها فاصله بسیاری دارد.

او با مقایسه بنگاه های مالی ایران و کشورهای دیگر گفت: اکنون در جهان به برق به عنوان کالایی مالی، وبه نیروگاه ها به عنوان بنگاه مالی نگاه می نمایند. بنگاه های مالی باید قابلت توسعه داشته باشند. در نیروگاه های کشورهای دیگر به کسب پول و نقدینگی توجه نمی نمایند بلکه اگر سودی شناسایی گردد، کوشش می نمایند آن را دوباره در راستا توسعه و فراوری بیندازند و در فضای کسب و کار داخلی و بین المللی استفاده نمایند.

کنعان اضافه کرد: بخش خصوصی فقط به عنوان یک گاو شیرده تلقی می گردد و مسائل این حوزه، اقتصاد آن، هزینه های نگه داری و دیگر موارد اصلا دغدغه مسئولان نیست.

این فعال بخش خصوصی اظهار کرد: اگر چرخ صنعت و چرخ مصرف نمایندگان صنعتی و سنگین با شرایط توسعه ای کشور راه بیفتد، بخش فراوری نیروگاهی، عقب ماندگی دارد. اگر صنایع ما به ظرفیت های نامی فراوری برسند و همه شهرک های صنعتی مولد شوند و آغاز به فراوری نمایند، نرخ رشد نیروگاهی دچار عقب ماندگی می گردد. حالا اینکه چطور آمارها ساخته می گردد و ارائه می نمایند، بدانید که واقعیت امر اینطور نیست. اما این عقب ماندگی را در چه زمانی می توان جبران کرد؛ واحدهای گازی موجود ما با کمی هزینه کرد می توانند ارتقای کارایی دهند، اما متاسفانه مطالبات دیر پرداخت می گردد و نرخ انرژی نیز درست نیست و این زنجیره همین جا قطع می گردد.

به صنعت برق مانند دیگر صنایع توجه گردد

کنعان در مورد راهکارهایی که می توان صنعت برق را از مسائل موجود آن خلاصی بخشید می گوید: به صنعت برق مثل دیگر صنایع نگاه نمایند، مثل صنعت گندم و یا صنعت پنبه. برق پایه اولیه تمام فراوریات پتروشیمی است اما یک نگاه محکم و بسته حاکمیتی وجود دارد که تاکید می نماید برق باید با همین قیمت فراوری گردد.

او در انتها توضیح داد: در صنعت برق که 60 درصد آن خصوصی است و میخواهیم هاب انرژی در منطقه شویم، باید بخش خصوصی وارد گردد و مذاکره کند و این امر وظیفه دولت و حاکمیت نیست.