کفش پاشنه بلند ؛ مُدی که مردان سرباز ایران باستان آن را شروع کردند ، شاه ایران مُد پاشنه بلند را به اروپا صادر کرد - مجله آیرخ

برای رزرو قطار اروپا با بهترین ها مشورت کنید و مناسبترین برنامه سفر را انتخاب کنید.

خبرنگاران: کفش های پاشنه بلند اگر چه امروزه برای جذاب تر کردن زنان - و در بعضی موارد عذاب آن ها - به بازار ارائه می شوند، اما در واقع اول مردان بودند که از این نوع کفش ها استفاده کردند. سربازان سوار بر اسب ایران باستان، کفش های پاشنه بلند می پوشیدند تا پایشان روی رکاب ثابت بایستد.

اولین پاشنه ها 400 سال پیش پیدا شدند

بی بی سی نوشت: باور کردنش سخت است اما اولین کفش های پاشنه بلند در واقع نوعی پای افزار نظامی بودند.

اوایل 1600 میلادی پارسیان و عثمانی های غرب آسیا اسب سواران قهاری بودند که در تمام نبر د هایشان بر زین اسب هایشان سوار بودند. برای ایستادن و کشیدن کمان و تیر انداختن احتیاج به کفش هایی با پاشنه های محکم داشتند که به خوبی پاهای آنها را بر رکاب اسب ها نگه دارد.

وقتی شاه عباس اول، پادشاه ایران دریافت که نبرد با نیرو های عثمانی احتیاج به قدرت بیشتری دارد، در پی جلب حمایت نیرو های غربی فرستادگان پاشنه بلندش را به اروپا روانه کرد و از همان جا بود که مد کفش پاشنه بلند آغاز شد.

کفش های پاشنه بلند مخصوص مردان بوده است

پاشنه های بلند در ابتدا جلوه پاهای مردان بوده است نه زنان اما ملکه الیزابت اول، برای آنکه از همه نیرو های مردانهٔ اطرافش عقب نماند، در اولین فرصت یک جفت کفش پاشنه بلند برای خودش فراهم کرد.

شاید این نقل قول معروف را شنیده باشید من ممکن است که بدن ضعیف و ناتوان زنانه داشته باشم اما قلب و دل شاهانه ای دارم خوب اینطور که معلوم است الیزابت اول علاوه بر این، کفش های مردانه شاهانه را هم به پا داشته است. این کفش های پاشنه دار نمادی از جاه وجلال او بود و به معنای واقعی به او بلند مرتبگی می بخشیدند.

لوئی چهاردهم پادشاه فرانسه محبوبیت کفش پاشنه بلند را به اوج رساند

بزنگاه تاریخی کفش پاشنه بلند زمانی بود که پادشاه فرانسه، لویی چهاردهم هوس کرد چنین کفش هایی بپوشد.

لویی چهاردهم به فواید افزایش قد و قامت خود پی برد و چنان که مشهور است یک جفت کفش پاشنه قرمز به پا می کرد (مدی که سال ها بعد در قرن بیستم، منبع الهام کریستین لوبوتین، طراح کفش های زنانه شد).

لویی چهاردهم تأثیر بسیاری بر غرب اروپا داشت از این رو چیزی نگذشت که همه افراد دربار کفش های پاشنه بلند می پوشیدند و چند سانتی متری به قد خودشان اضافه می کردند. احتیاجی به گفتن نیست که این ماجرا اصلاً باعث خشنودی پادشاه کوتاه قامت نبود.

انگار آقای دارسی هم کفش پاشنه بلند می پوشیده

اوایل 1800 میلادی، مردان شلوار های تنگ می پوشیدند، شبیه جین های تنگی که تا مچ پا بودند و حلقه ای که کف پا قرار می گرفت. برای آنکه آن حلقه در کف پا ثابت بماند، لازم بود که کفش پاشنه داشته باشد.

برای مثال فیتس ویلیام دارسی در رمان غرور و تعصب جین آستن که چنین شلوار هایی می پوشید هم باید یکی از هواداران کفش پاشنه بلند باشد.

پاشنه ها، در قدیم چوبی بودند

تا حدود سال 1950، پاشنه ها بیشتر از چوب ساخته می شدند، با بافتی بر حول محور اصلی که تا جایی که امکان داشت آن را محکم می کرد. این چوب باید بسیار محکم و در عین حال سبک بود، در نتیجه در انگلستان بهترین انتخاب استفاده از چوب درخت راش و در آمریکا چوب درخت افرا محبوب بود.

در سال 1957، صنعت کفش سازی به دنبال یافتن جانشین پلاستیکی ممکن به جای استفاده از چوب برای ساخت پاشنه، به پلی استرن به عنوان بهترین انتخاب دست یافت. (البته نوع فشردهٔ پلی استرن، نه آن توپ های کوچولویی که در بسته بندی ها می بینید).

امروزه در ساخت پاشنه ها از میله فولادی با نوک فلزی برای استحکام استفاده می گردد.

استیلتو، نام لاتین کفش های زنانه با پاشنه نوک تیز و بلند، به معنای دشنه است. استیلتو واژه ای ایتالیایی است که از حدود 1600 میلادی برای نوعی تیغه ٔ چاقو یا خنجر استفاده می شده است.

داستان از آنجا آغاز شد که در سال 1953، طراح ایتالیایی، کفشی طراحی کرد که پاشنه ٔ خیلی نازکی داشت و این پاشنه به نظر او شبیه تیغه چاقو یا خنجر بود.

هر چند استیلتو برای مد ساخته شده بود نه برای قتل و کشتن، اما در مواقعی هم به عنوان سلاح در هوا به پرواز درآمده است.

در سال 2014، زنی در آمریکا متهم به قتل شوهرش با پاشنهٔ استیلتو پانزده سانتی متری کفشش شد و به حبس ابد محکوم شد.

در دوران رنسانس در ایتالیا، پاشنه ها نیم متری بود

در اواخر دوران رنسانس در ایتالیا و اسپانیا، کفش هایی با پاشنه های خیلی بلند و غیر کاربردی به نام چوپینز رواج داشت که نشانه ثروتمندی افراد بود. هرچه پاشنه بلند تر بود، لباس بلند تر و تزئین شده تری لازم بود که آنها را بپوشاند و خدمتکاران بیشتری برای یاری به راه رفتن لازم داشتند.

بلندترین چوپینز که تا امروز مانده است یک جفت کفش ونیزی است که حدود نیم متر پاشنه دارد. صاحب آن باید دو خدمتکار در دو طرف خود داشت که بتوانند او را سرپا نگه دارند مبادا درکانال سرنگون گردد.

مدت زمان متوسط تحمل پوشیدن کفش پاشنه بلند

تحقیقات نشان می دهد که پوشیدن کفش پاشنه بلند باعث افزایش خطر بیماری های عضلانی و استخوانی، پینه و تاول و درد می گردد. بنا بر پژوهش های صورت گرفته، متوسط زمانی که فرد می تواند کفش پاشنه بلند بپوشد، یک ساعت و شش دقیقه و 48 ثانیه است. هرچند یک پنجم آدم ها می گویند فقط ده دقیقه می توانند آن را تحمل نمایند.